Bağışlayan
və Mehriban Allahın adı ilə!
Həmd olsun aləmlərin Rəbbi olan Allaha. Və Allahın salam və salavatı
olsun peyğəmbərimiz Mühəmməd, onun Əhli-Beytinin və səhabələrinin üzərinə.
Bir müddət əvvəl rus dilində qələmə alınmış “Aldanmayın. Şiələr haqqında” (“Не
обманитесь. О шиитах”) kitabı qarşıma çıxdı. Kitabın İslama qarşı düşmənçilik
ruhiyyəsində yazıldığı artıq ilk səhifədən mənə aydın oldu. Çünki müəllif Əbu Əli Əbdullah əl-Ucari Amerika və
sionist İsrail rejiminin uzun müddətdir ki, təlqin etdiyi bir ideyaya - əhli-şiə
və əhli-sünnət arasında vəhdətin mümkünsüzlüyünə dönə-dönə israr edir.
Əl-Ucarinin bunu şiələrin “kafir”
olmaları ilə izah etməsi isə onun həm də nasibi olduğunu göstərir. O bununla
kifayətlənməyərək vəhdət tərəfdarı olan sünniləri də az qala sapıqlar kimi təqdim
etməyə çalışır. Ən maraqlısı isə budur ki, əl-Ucari öz “rəddiyyə”sinə şiələrin təqiyyə inancını “baltalamaq” cəhdi ilə başlayır. Nasibinin şiəyə “rəddiyyə” verməsi necə də gülüncdür!
Əl-Ucarinin məhz bu mətləbdən başlaması onun təqiyyəni əhli-şiə əqidəsinin əsası
olduğunu zənn etməsi ilə bağlıdır. “Onların arasında Kitabı bilməyən elə
savadsızlar vardır ki, onlar ancaq xülyalara dalar və ancaq zənnə uyarlar”[1]
ayəsini burada yada salmamaq mümkün deyil. Çünki bütün əhli-şiə alimləri ittifaq
etmişlər ki, etiqadın əsasları Allahın mövcud, tək və ədl olmasına inanmaq (tövhid), 124 min peyğəmbərə, o cümlədən
də onların sonuncusu Həzrəti Mühəmməd (s)-ə iman gətirmək (nübuvvət) və ölümdən sonra həyatın mövcud olmasına, Qiyamət günü
dirildilərək Allah qarşısında hesab verəcəyinə (axirət və məad) inanc bəsləməkdir. Burada təqiyyəni gördüzmü? Təqiyyəni
heç fürui-dinin siyahısında tapmazsınız, qaldı ki üsuli-dində! Lakin müəllifimiz
belə şeyləri nəzərə almaz... Axı vəhdətə zərbə vurmaq və bununla da özü də bilmədən
(?) dünya sionizminə xidmət etmək
onun ali məqsədidir. Bunun üçün o şiələri “ikiüzlü
kəzzablar” adlandırır. Hərçənd ki, əsl
kəzzab “Haqqa batil donu geyindirən və
haqqı gizlədəndir.”[2] Allah-Təala
bu ayəni yəhudi alimlər haqqında nazil etsə də, bu müsəlman cildinə girmiş
günümüzün yəhudi alimlərinə heç də daha az aid deyil. Əl-Ucarinin Əmmar ibn
Yasir (r.a) haqqında rəvayəti gizlətməsi kəzzablıq deyilsə onda nədir? İbn Abbas rəvayət edir ki, Məkkə müşrikləri
əziyyət verilərək öldürülən ilk İslam şəhidləri Yasir və Sümeyyədən sonra,
oğulları Əmmar İbn Yasir (r.a)-dan da zorla dindən dönməsini tələb etdilər.
Əzab-əziyyətə dözə bilməyən Əmmar (r.a) onların istəyini yerinə yetirdi. Onda
Peyğəmbər (s)-ə çatdırdılar ki, Əmmar dindən dönüb. Rəsulallah (s) buyurdu:
“Ola bilməz. Əmmar başdan-ayağa imanla doludur. İman onun qəlbində kök salıb.”
Nəhayət Əmmar özü gəlib göz yaşları içində vəziyyəti Peyğəmbər (s)-ə
anlatdıqda, həzrət (s) ondan soruşdu: “Öz qəlbini necə görürsən?” Əmmar cavab
verdi: “İmanla dolu olduğunu görürəm.” Peyğəmbər (s) buyurdu: “Onlar bir də sənə
eyni şeyi etsələr, yenə eyni şeyi təkrar edə bilərsən.”[3] Bu hadisə ilə əlaqədar
ayə nazil oldu: “Qəlbi imanla sabit
olduğu halda küfr sözünü deməyə məcbur edilən şəxs istisna olmaqla, hər kəs
iman gətirdikdən sonra küfr etsə Allahın qəzəbinə düçar olar.”[4] Qurtubi,
Təbəri, Səmərqəndi və digər əhli-sünnət müfəssirləri bu ayənin yuxarıdakı hadisə
ilə əlaqədar nazil olduğunu təsdiq edirlər.[5]
Həmçinin Peyğəmbər (s)-in “Allah xətanı,
unutqanlığı və hədə-qorxu altında etdiklərini ümmətimə bağışladı”[6] hədisini
Əmmarın təqiyyə etməsi barəsində buyurması deyilir. Buradan 3 nəticəyə gəlmək
mümkündür: 1) Əmmar kimi böyük səhabə öz
canını qorumaq üçün təqiyyə edir. 2) Peyğəmbər (s) bundan xəbər tutanda etiraz
etmir, əksinə bu işin caiz olduğunu bildirir. 3) Təqiyyə o qədər əhəmiyyətli
bir məsələdir ki, onun küfr olmadığını açıqlayan xüsusi ayə nazil olur. Əl-Ucari
isə öz kitabında təqiyyənin əhəmiyyətini açıqlayan Əhli-Beyt (ə) imamlarının hədislərinə
istehza edir, onları “Peyğəmbər (s) və
onun törəmələri adından şiələr tərəfindən yalancasına uydurulmuş” adlandırır.
3-cü nəticədən oxuyuruq ki, təqiyyənin əhəmiyyətini açıqlamaq Quran ayəsidir.
Deməli təqiyyənin əhəmiyyətini açıqlayan hədislərə istehza etmək, elə Quran ayəsinə
istehza etmək deməkdir! Allah-Təala buyurur: “Kafirlər isə... Mənim ayələrimə və xəbərdar olunduqları şeylərə
istehza edirlər.”[7] Qurani-Kərimin başqa bir yerində isə Allah-Təala Onun
ayələrinə istehza edənləri Cəhənnəmdə bir yerdə toplayacağına vəd verir.[8] Eh kaş ki, əl-Ucari kimilər bu ayələri
dərk edib qulaq asardılar!..
Əl-Ucari öz zənninə görə təqqiyyəni “ifşa edən” cəmi 9 hədis gətirə bildi. Onlardan biri budur: Şeyx əl-Kuleyni “əl-Kafi” kitabında Əbəl
Hüseynin Müəmmər ibn Xalidin zalım hakimlərə qarşı qiyam etmək haqqında sualın
cavabında belə buyurduğunu rəvayət edir: “Təqiyyə mənim və atalarımın dinidir.
Təqiyyəsi olmayanın dini də yoxdur.”[9] SübhanAllah, İmam Hüseyni, Abbas Ələmdarı,
Xanım Zeynəbi olan əhli-şiəni necə zalım hakimlərə boyun əyməkdə ittiham etmək
olar?! Hərçənd məhz nasibilərin tarix boyu zalımlara boyun əyməsi məlumdur. Vəhhabi
hərəkatının banisi Mühəmməd ibn Əbdul Vəhhabın Britaniyanın Ərəbistandakı
casusu Mister Hemferlə dostluq etməsi, ona bütün məsələlərdə kor-koranə itaət
etməsi də bu qəbildəndir. Hərçənd ki, Allah-Təala Qurani-Kərimdə müsəlmanlara
qarşı vuruşan kafirlərlə dostluq etməyi qatı şəkildə haram buyurur, buna riayət
etməyənləri isə zalımların ta özləri adlandırır.[10]
Ucarlı nasibinin gətirdiyi başqa bir hədis belədir: “İmam Cəfər əs-Sadiq buyurmuşdur: “Atamdan
belə dediyini eşitmişəm: “Allaha and
olsun ki, mənim üçün təqiyyədən daha sevimli bir şey yer üzündə yoxdur!”[11]
Müəllif imamların təqiyyəni tərif etdiyi hədisləri gətirəndə, nədənsə onların
yaşadığı dövr və məruz qaldıqları zülmlər haqqında yazmağı unudur. Bu hədislərin
düzgün başa düşülməsi isə həmin dövrün mühitini araşdırmadan mümkün deyil. Məsələn
İmam Sadiq (ə)-ın yaşadığı dövrdə Abbasilər rejimi onun özünə və dostlarına
qarşı ağır repressiyalar həyata keçirdiyindən, imam təqiyyə edərək bəzən özünün
ən yaxın dostlarını belə rədd etməyə, onları qeyri-etibarlı və zəif imanlı şəxslər
elan etməyə məcbur qalırdı. Möhtərəm oxucuları çox yormamaq üçün imamların
dövrünün necə ağır olmasını az da olsa dərk edilməsi yolunda yalnız bir hədisi
gətirməklə kifayətlənirəm: İmam Sadiq (ə)
özünün ən çox sevdiyi və etibar etdiyi səhabələrindən biri Zürarə ibn Əyunun
oğlu Abdullaya xitabən belə buyurmuşdur: “Atana mənim salamımı yetir. Və ona de
ki, əgər sənin əleyhinə bir söz desəm, bil ki, bu sözlər səni müdafiə etmək
üçündür. Düşmənlər həmişə bizə yaxın olan şəxsləri incitməyə çalışıblar. Onlar
bu şəxsləri bizi sevdiklərinə görə öldürürlər. Əvəzində o kəslər ki, bizimlə
düşmənçilik edirlər, onlara sitayiş edirlər. Atana de: Zahirdə səni rədd etməyim
ona görədir ki, sən bizim dostumuz kimi tanınmayasan. Bizi də sevdiyin üçün
camaat səni sevmir. Zahirdə səninlə tünd davranıram ki, camaatın yanında məhbub
olasan. Və onların şərrindən amanda qalasan.”[12] Belədə təqiyyə mömin
dostlarını tağutların şərindən xilas etməkdirsə, niyə də imam (ə) üçün sevimli
iş olmasın? Çünki Peyğəmbər (s)-in məşhur hədisinə əsasən, möminin mömin üzərində
yeddi haqqı var ki, mal-dövləti ilə ona yardım göstərmək, onu çətin vəziyyətlərdən
xilas etmək onlardan biridir.[13]
Ardınca müəllif bu hədisi qeyd edir: “Təqiyyə möminin özünü müdafiə etdiyi sipərdir!”[14] Bu hədisi şələrin
təqiyyə inancına qarşı gətirmək üçün doğrudan da “kitab bilməyən savadsız” olmaq lazımdır! Sipərdən istifadə edən şəxs
harada olur? Düzdür, döyüş meydanında. Çünki aydın məsələdir ki, bütün haqsızlıqlara
göz yumub evində oturan şəxsə sipər lazım deyil. Ayətullahul-üzma Nasir Məkarim
Şirazi bu hədisin şərhində necə də gözəl yazır: “İslam dininin əsasları və Qurani-Kərim təhlükə qarşısında olan zaman təqiyyə
etmək lazım deyildir. Hətta insanın canı, malı və abrı təhlükəyə düşsə də, öz əqidəsini
izhar etməklə, onun qurbanına çevrilsə də, dinin təhlükədə olduğu bir vaxt təqiyyə
etməməlidir! İmam Hüseyn (ə) Kərbəla çölündə, aşura günü məhz bunu əsas tutaraq
şəhid oldu.”[15] Bəli, bizim təqiyyə anlayışımız məhz bu cürdür. Əlbəttə
ki, şiələr arasında da haqsızlıqlara boyun əyən kiçik bir qism ola bilər, bu
daha çox nasibilərə aid olan bir xüsusiyyətdir. Onların öz aralarında “mürciə” adlandırdıqları bu insanların
zalim hökumətlərə boyun əymək çağırışları ilə dolu bütün fətvalarını gətirmək
üçün bütöv bir kitab belə kifayət etməz. Ona görə bunlardan yalnız birini – vəhhabi
alimi Şeyx Məhəmməd Əl-Arifinin öz şəxsi
“Twitter” hesabında verdiyi fətvanı
təqdim edirəm: “Bəzi qardaşlar bizdən
İsrail ərazisində müharibə etmək haqqda soruşur. Biz onlara deyirik: “Cihad etmək
sülh və əminamanlıq olan ölkələrdə icazə verilmir, Səudiyyə Ərəbistan, Qətər və
İsrail kimi...” Allah İslam ümmətini belənçi “alimlərdən” qorusun!
Təqiyyəni “ifşa edən” hədis
silsiləsinin sonunda əl-Ucari İmam Sasiq (ə)-ın “Mömin (həmişə) mücahiddir. Çünki Allahın düşmənləri ilə batil dövlətdə
təqiyyə vasitəsi ilə vuruşur, haqq dövlətdə isə qılınc vasitəsi ilə!”[16] rəvayətini
qeyd edir və yazır: “Məhz bu cür təqiyyə
şiələrə imkan verir ki, bizim üzümüzə gülsünlər, bizi qardaş adlandırsınlar,
ikiüzlüklə islami vəhdətə çağırışlar etsinlər.” Birincisi təqiyyənin
möminin xüsusiyyətlərindən olmasını Quran da təsdiq edir. “Ğafir” surəsinin 28-ci ayəsində oxuyuruq: “Firon ailəsindən olub imanını gizlədən mömin bir kişi dedi: “Siz bir
adamı: “Rəbbim Allahdır!”– dediyinə görə öldürəcəksinizmi?” Deməli Qurana
görə mömin olmaq və eyni zamanda təqiyyə etmək bir-birinə zidd olmayan iki
xüsusiyyətdir. İkincisi də, məgər özünü şiə kimi qələmə verib, Seyyid Əli Əkbər
Ocaq Nejad, Mircəfər Əyyubov, Cavid Məmmədov kimi hörmətli alimlərə zəng vurub,
onlarda heç olmasa bir səhv tapmaq və bunu dərhal internetə qoymaq uğursuz cəhdlərini
edən nasibilər deyilmi?! Kafirlərə qarşı birləşmək üçün islami vəhdətə çağırmaq
ikiüzlükdürsə, özünü müxalif əqidənin nümayəndəsi kimi qələmə verib müsəlman alimlərini
aldatmaq isə ikiüzlük deyilsə, müəllifə başqa deyiləcək söz nə ola bilər ki?..
Onun “Vəhdət şiələr üçün sünnilərin şiəliyi
qəbul etməsidir” yalanına gəlincə, Ayətullahul-üzma Seyyid Əli Xameneinin bir
kəlamı ilə cavab vermək istəyirəm: “Şiələr
və sünnilər arasında vəhdətin məqsədi o deyil ki, sünniləri öz tərəfimizə çəkək,
ya da əksinə onların məzhəbinə keçək, məqsədi budur ki, vəhdət yaradaraq, əl-ələ
verək və düşmənlərin müqabilində dayanaq."[17]
Əl-Ucari öz anti-təqiyyə qara-cizmasını Şeyx Səduq, İmam Xomeyni, Əbülqasim Xoyi (yeri gəlmişkən Xoyi ağanı
“ayətullat – Latın ayəsi”
adlandıraraq təhqir edir) kimi məşhur şiə alimlərinin təqiyyə haqqında sözlərini
gətirməklə bitirir. Zindana salınan, sürgün edilən, oğlu şəhadətə yetirən, amma
bütün bunlara rəğmən axırda öz məqsədinə çatıb, tağut şah rejimini devirən və
onun yerində İslam dövlətini quran İmam Xomeyni (r.ə)-i təqiyyənin sui-istifadəsində
ittiham etmək ümumiyyətlə gülüncdür. Onun təqiyyəni tərif edən sözləri isə, zülmlə
mübarizə aparmaq gücündə olmayan müsəlmanlara xitabən yönəlib. Lakin İmam
Xomeyni (r.ə)-in şirk, küfr, zülm və müstəmləkəçiliklə açıq mübarizə aparmaq
çağırışlarını təqiyyə etmək çağırışları ilə müqayisə etsək, məşhər günü möminin
əməl tərəzisinin kafirin əməl tərəzisinə qalib gələcəyi nisbəti ilə birinci üstün
gələr. Şeyx Səduq (r.ə)-in “Təqiyyə
vacibdir. Təqiyyəni tərk etmiş namazı tərk etmiş kimidir.”[18] sözü də onun zəmanəsinə tam olaraq
uyğundur. 5 məsum imamı şəhid etmiş abbasilər rejimi alimi niyə şəhid etməsin?
Bu cəhətdən “təqiyyəni tərk etmiş namazı
tərk etmiş kimidir” sözünün bir işkalı yoxdur, çünki o vaxt təqiyyə etməyən
şiə təkcə özünü yox, öz mömin qardaşlarını da təhlükə altına atırdı, onların
zindana salınmasına və hətta şəhid edilməsinə bais ola bilərdi. Mömin qardaşını
öz əli ilə ölümə göndərmək məgər elə namazı tərk etmək kimi böyük günah deyil?
Necə ki, Rəsulallah (s) buyurur: “Özü
üçün istədiyi xeyri mömin qardaşı üçün istəməyən bəndənin imanı yoxdur.”[19] İmanı
olmayanların ilə əksər namaz qılmayanların yeri isə eynidir – cəhənnəm. Bu cəhətdən
Şeyx Səduq (r.ə)-in kəlamı tamamilə doğrudur.
Nəticə. Allahın köməyi ilə bu kiçik yazıda nasibi Əbu Əli Əbdullah əl-Ucarinin
12 imamın haqq məzhəbinə ləkə gətirmək cəhdinin qarşısını aldım, onun şiə əqidəsinin
əhəmiyyətli, bununla belə vacib sayılmayan hissəsi olan təqiyyə barəsində
yalanlarını cavablandırdım. Ümidvaram ki, Haqqı axtaranlar üçün faydalı olacaq.
Yazımı sona çatdırmaqdan əvvəl təqiyyə haqqında bir əhəmiyyətli mətləbi də qeyd
etmək istərdim. Əl-Ucari və onun həmfikirləri təqiyyə haqqında danışanda, bunu “şiələrin sünnilər qarşısında yalan
danışması” kimi qələmə verirlər. Lakin əhli-şiənin “Möminlərin öz mömin qardaşlarından başqa, kafirləri də dost tutması rəva
deyildir! Və bu cür əməl edən şəxs Allahla öz rabitəsini kəsmişdir. Onların şərindən
xilas olmaq üçün, zahirdə kafirlərlə dostluq izhar edərək təqiyyə edənlərdən
başqa.”[20] ayəsinə əsasən sünnilər və ya hansısa digər müsəlmanlar
qarşısında təqiyyə etməli caiz bilmir! Bügünkü şəraitdə biz yalnız və yalnız Amerika,
sionist İsrail rejimi və onların müsəlman ölkələrində yerli nökərləri
qarşısında təqiyyə etməyi caiz bilirik. Və əgər şiə alimləri “Əbu Bəkri, Öməri və Osmanı söymək
haramdır”[21] deyirlərsə, deməli bu təqiyyə yox, onların səmimi fikiridir.
Nasibilər irad tuta bilərlər ki, “Məgər
şiələr sünniləri kafir saymırlar?” Böyük şiə alimləri - İmam Xomeyni (r.ə)-in
“Şiələr və sünnilər qardaşdır və
hüquqlarında bərabərdir”[22], Seyyid Əli Xameneinin “Şiə və sünni qardaşdır”[23], Seyyid Əli Sistaninin “Sünnilər bizim qardaşlarımız deyil, özümüz
və canımızdır”[24] kimi sözləri bu iddianın tamailə yalan olduğunu isbat
edir. Bu sözlərin də “təqiyyə” olduğunu
söyləmək üçün isə, gərək insanda əqli problemlər olsun. Seyyid Məhəmməd Hüseyn
Fəzlullah (r.ə)-in təbiri ilə desək: “Minlərlə
kitabların nəşr olunduğu bir vaxtda bunların təqiyyə prinsipindən qaynaqlanması
əsla mümkün deyil.”[25] Bu sözlərin “təqiyyə”
olduğunu söyləmək Amerika və sionist İsrail rejiminə xidmət etmək deməkdir. Necə
ki, İmam Xomeyni (r.ə) buyurur: “Bir şiə
bir sünnini, bir sünni də bir şiəni məzhəbinə görə təkfir etsə - yəhudiyə xidmət
etmiş olur."[26] Doğrudan da, bir halda ki, hətta “kafirlər də bir-birinə dostdurlar”[27] niyə şiə və sünni məzhəbli
müsəlmanlar bir-birinə dost olmasınlar? Və mən əminəm ki, Amerika, İsrail və əl-Ucari
kimi “sapı özümüzdən olan baltaların” bütün
səylərinə rəğmən, dünya miqyasında islami vəhdətin nail olunacağı gün uzaqda
deyil inşAllah! Vəssalamu əleyküm və rəhmətullahi və bərəkatuh.
Mənbələr:
[1] – Qurani-Kərim, “Bəqərə”
surəsi, 78-ci ayə
[2] – Qurani-Kərim, “Bəqərə”
surəsi, 42-ci ayə
[3] – ən-Nəsai “Kitab əs-Sünən
əl-Kübra”, c.8, s.111, əl-Hakim “Müstədrəkul-Hakim”, c.2, s.357, c.3, 392, ət-Təbəri
“Təfsirul-Təbəri”, c.14, s.122, əl-Qurtubi “Təfsirul-Qurtubi”, c.10, s.180,
Vahidi “Əsbabul-Nüzul”, s.162
[4] – Qurani-Kərim, “Nəhl” surəsi,
106-cı ayə
[5] – əl-Qurtubi “Təfsirul-Qurtubi”,
c.10, s.180, ət-Təbəri “Təfsirul-Təbəri”, c.14, s.122, Səmərqəndi “Təfsirul-Səmərqəndi”
[6] – ibn Macə “Kitab əs-Sünən”,
hədis 2045, əl-Hakim “Müstədrəkul-Hakim”. Albani “İrva əl-Ğalil” kitabında bu hədisi
səhih adlandırmışdır.
[7] – Qurani-Kərim, “Kəhf” surəsi,
56-cı ayə
[8] – Qurani-Kərim, “Nisa” surəsi, 140-cı ayə
[9] – Şeyx əl-Kuleyni “əl-Kafi”,
c.2, s.219
[10] – “Mumtəhinə” surəsi,
9-cu ayə
[11] – Şeyx əl-Kuleyni “əl-Kafi”, c.2, s.217
[12] – İmam Cəfər Sadiq
"Tövhidi-Müfəzzəl", s.4
[13] – Şeyx Səduq “əl-Xisal”,
s.351, hədis 27
[14] – Hürr Amili “Vəsailuş-Şiə”,
c.11, s.461
[15] – Məkarim Şirazi “Təqiyyə
və onun fəlsəfəsi nədir?”
[16] – Şeyx əl-Kuleyni “əl-Kafi”,
c.2, s.168, hədis 1
[17] – Seyyid Əli
Xameneinin hicri-qəməri 1411-ci ildə “Vəhdət həftəsi” münasibətilə etdiyi çıxış
[18] – Şeyx Səduq “Risalətul-etiqadət”,
s.104
[19] – Buxari "Əl-cəmi
əs-səhih", Müslim, “əl-Cəmi üs-Səhih”, Hindi “Kənzul-Ummal”, hədis 95
[20] – Qurani-Kərim, “Ali-İmran”
surəsi, 28-ci ayə
[21] – Seyyid Əli Xamenei
“Dəftərxana”, Seyyid Məhəmməd Hüseyn Fəzlullah “Ukaz” qəzeti, 9/10/2008
[22] – Mövlana Əbdul Həmid
İsmayıl Zehi “Şiələr və sünnilər bərabərdir”
[23] – Seyyid Əli
Xameneinin 14.05.2009 tarixdə Kürdistan ostanının əhalisi qarşısında çıxışı
[24] – Seyyid Əli
Sistaninin “İslami vəhdət” konfransına məktubu
[25] – Bax: 21-ci mənbə
[26] – İmam Humeyni (r.a)
ile ilgili yapılmış tasarımlar
[27] – Qurani-Kərim,
“Ənfal” surəsi, 73-cü ayə
Asim Məmmədov, 16.03.2013 (AMEA-nın doktorantı Rəşad Əbdul Haqq tərəfindən yoxlanılıb)